در این مقاله،شایع ترین بیماری های بره های شیرخوار در ایران و راهکارهای کاهش تلفات آن آنالیز شده هست .

اسهال

اسهال بره های نوزاد به علت یکی از یکسری باکتری : E . coli ، سالمونلا[1] و یا این که کلستریدیوم پرفرنژنس تیپ C می باشد . مصرف کافی ماک شایسته ترین نگهداری در برابر اسهال می باشد . همچنین ملاحظه ظریف اصول بهداشتی اصلی میباشد . وضعیت بره زایی کثیف، قضیه بروز اکثری مشکل‌ها بالقوه تندستی را مهیا می سازد . اسهال باکتریایی می تواند با آنتی بیوتیک ها و مایعات و الکترولیت ها معالجه شود . همچنین مصرف بیش از حد شیر نیز در بره ها می تواند باعث به اسهال تغذیه ای یا این که اسهال غیر عفونی[2] در بره ها گردد . به علاوه واکسن های تجاری هم برای اسهال های E . coli و کلستریدیوم پرفرنژنس تیپC وجود داراست .

آنتروتوکسمی

بیماری آنتروتوکسمی که به آن بیماری پرخوری یا این که قلوه نرمی نیز گفته می‌شود، به دنبال جذب مقادیر مضاعف سم از دیواره روده بروز می کند .ادله این بیماری که قسمتی از فلور طبیعی دستگاه گوارش دامهاست در سال 1982 برای اولین بار توسط ولش و نوتال جداسازی شد .

ماشین آلات تولید خوراک دام

ادله بیماری کلستریدویم پرفرنژنس می‌باشد که یک باسیل گرم مثبت، بی‌هوازی، پلی‌مورف، معمولا قطور و کشیده و دارای کپسول (صرفا در نمونه‌های حاصل از بافت)، توکسین‌زا و هاگدار میباشد .سویه‌های
متفاوت این باکتری حدود ۱۲ دسته توکسین ترشح می‌نمایند که توکسین های حساس عبارتند از آلفا، بتا، اپسیلون و یوتا .این باکتری دارای ۵ تیپ A,B,C,D,E می باشد . تیپهای B,C,D در ایران از اهمیت بیشتری برخوردارند . باکتری کلستردیوم پرفرجنس تیپ C و D معمولاً در خاک وجود داشته و هم جزو میکروفلور ارگانیک دستگاه گوارش گوسفندها و بزهای تندرست میباشد . زیر وضعیت خاصی از پاراگراف تغییر جیره غذایی و پرخوری کلستردیوم پرفرجنس تیپ D به سرعت نشر یافته و مقادیر متعددی توکسین اپسیلون تولید می کند . این توکسین سبب ساز التهاب روده، ارتقا نفوذپذیری دیواره عروق و به دنبال آن جذب سموم به خون می گردد . اسهال موکوئیدی، زمین گیری و ترشح زیاد بزاق و تشنح بعضا از علامت ها دارای اهمیت این بیماری می‌باشند . گردش توکسین هم پا با جریان خون سبب ساز انباشتگی و پرخونی شکمبه و شیردان، التهاب ریه‌ها و پرخونی و تغییرات دژنراتیو کلیه‌ها شده و به دنبال آن قلوه نرمی رخداد میفتد . ضایعات مغزی و فساد پرسرعت لاشه از پاراگراف علامت ها کالبدگشایی این بیماری می باشد . حیوان‌ها جوان حساس‌ترند . اندازه بالای مرگ و میر و ناگهانی این بیماری وابسته به بره ها و بزغاله‌هاست . البته حیوان ها بالغ نیز در برابر آنتروتوکسمی با اهمیت بوده و در برابر مقادیر مزمن این سموم ایمن میگردند .

مقدار
تکثیر کلستریدیوم پرفرنژنس تیپ C و D در روده گوسفند و بز بسیار بوده و به همین ادله در وضعیت زیر دام در گیر آنتروتوکسمی می‌شود:
1- مصرف بیش از حد شیر و یا غذای دانه ای (غلات) توسط بره ها و بزغاله ها .

2- در برهه زمانی نقاهت بیماری و یا این که استرس .

3- به دنبال ابتلای شدید به انگلهای دستگاه گوارش از قبیل نماتودها و کوکسیدیا .

4- هنگام پیدایش شرایط یا بیماری که منجر به کاهش حرکات دستگاه گوارش شود .

میش های باردار باید 4-3 هفته پیش از زایمان برای بیماریهای کلستریدیایی[3] واکسینه شوند(معمولا کلستریدیوم پرفرنژنس تیپ c & d و کزاز[4]) .میش های واکسینه گردیده پادتن ها[5] را از شیوه ماک به بره های تازه زا منتقل می کنند . میش هایی که هیچوقت واکسینه نشدند یا آنهایی که وضعیت واکسیناسیون نامشخص دارند به 2 واکسیناسیون با فاصله 2 هفته نیاز خواهند داشت .

عفونت
های انگلی
انگل‌هاى داخلى متعددى وجود دارد بره ها را آلوده می کنند، مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: تنیاى رودهٔ گوسفند و انگل‌هاى معدی-ریوى (قزل‌قورت) . کپلک(فاسیولا هپاتیکا)، انگل دیگری هست که بخصوص در شمال کشور‌ایران و مازندران فراوان شایع می باشد اما در بره های شیرخوار موضوع دقت نمی باشد . این انگل که در کبد حیوان زندگى مى‌کند، وجود او در گوسفند باعث علائمى مثل: ضعف، لاغری، تورم زیرگلو، کم‌خونی، آب آوردن حفرهٔ بطنی، لاغرى و ریزش پشم مى‌شود .

تنیاى رودهٔ گوسفند: این انگل در روده‌هاى حیوان زندگى مى‌کند و باعث اسهال، درد شدید، و لاغرى مى‌شود . بره‌هاى جوان به این انگل آلوده مى‌شوند .

انگل‌هاى معدى-ریوى (قزل‌قورت):این انگل‌ها از استرونژیلوس‌ها بوده و در حیوان باعث لاغری، ضعف، کم‌خونی، شکنندگى پشم، سرفه، ناراحتى‌هاى تنفسی، اسهال سیاه یا این که قهوه‌اى مى‌شود . این انگل در بخش ها مالامال باران عمده شایع می‌باشد و هر ساله تعدادىاز گوسفندان در اثر ابتلاء به این انگل از میان مى‌روند . حیوان در اثر خوردن علوفهٔ مراتع آلوده و کثیف به انگل‌ها آلوده مى‌شود . براى از دربین بردن این انگل‌ها مى‌باید از داروهاى ضدانگلى به کارگیری شود .

مهمترين برهه زمانی براي كرم كشي یا این که خوراندن دارو های ضد انگل داخلی برای يك ميش( 4-2 هفته) قبل از بره زايي است، زيرا ميش هاي حامله و شيرده كاهش مصونيت موقتي را تحمل مي كنند( به علت تغييرات هورموني) كه سبب به افزايش پيش از زايماني تخم هاي كرم انگل در ميش می‌شود . كرم كشي با يك كرم كش[6] اثرگذار به ميش ها كمك خواهد كرد كرم ها را دفع كنند و انتقال لارو هاي كرم به بره هاي نو زا كاهش يابد . با كرم كشي در اواخر آبستني ميش هايي كه در فصل بهار به چراگاه بر مي گردند توشه كرم كمتري را به چراگاه حمل مي كنند . در این مقاله،شایع ترین بیماری های بره های شیرخوار در ایران و راهکارهای کاهش تلفات آن آنالیز شده هست .

اسهال

اسهال بره های نوزاد به علت یکی از یکسری باکتری : E . coli ، سالمونلا[1] و یا این که کلستریدیوم پرفرنژنس تیپ C می باشد . مصرف کافی ماک شایسته ترین نگهداری در برابر اسهال می باشد . همچنین ملاحظه ظریف اصول بهداشتی اصلی میباشد . وضعیت بره زایی کثیف، قضیه بروز اکثری مشکل‌ها بالقوه تندستی را مهیا می سازد . اسهال باکتریایی می تواند با آنتی بیوتیک ها و مایعات و الکترولیت ها معالجه شود . همچنین مصرف بیش از حد شیر نیز در بره ها می تواند باعث به اسهال تغذیه ای یا این که اسهال غیر عفونی[2] در بره ها گردد . به علاوه واکسن های تجاری هم برای اسهال های E . coli و کلستریدیوم پرفرنژنس تیپC وجود داراست .

آنتروتوکسمی

بیماری آنتروتوکسمی که به آن بیماری پرخوری یا این که قلوه نرمی نیز گفته می‌شود، به دنبال جذب مقادیر مضاعف سم از دیواره روده بروز می کند .ادله این بیماری که قسمتی از فلور طبیعی دستگاه گوارش دامهاست در سال 1982 برای اولین بار توسط ولش و نوتال جداسازی شد .

ادله بیماری کلستریدویم پرفرنژنس می‌باشد که یک باسیل گرم مثبت، بی‌هوازی، پلی‌مورف، معمولا قطور و کشیده و دارای کپسول (صرفا در نمونه‌های حاصل از بافت)، توکسین‌زا و هاگدار میباشد .سویه‌های
متفاوت این باکتری حدود ۱۲ دسته توکسین ترشح می‌نمایند که توکسین های حساس عبارتند از آلفا، بتا، اپسیلون و یوتا .این باکتری دارای ۵ تیپ A,B,C,D,E می باشد . تیپهای B,C,D در ایران از اهمیت بیشتری برخوردارند . باکتری کلستردیوم پرفرجنس تیپ C و D معمولاً در خاک وجود داشته و هم جزو میکروفلور ارگانیک دستگاه گوارش گوسفندها و بزهای تندرست میباشد . زیر وضعیت خاصی از پاراگراف تغییر جیره غذایی و پرخوری کلستردیوم پرفرجنس تیپ D به سرعت نشر یافته و مقادیر متعددی توکسین اپسیلون تولید می کند . این توکسین سبب ساز التهاب روده، ارتقا نفوذپذیری دیواره عروق و به دنبال آن جذب سموم به خون می گردد . اسهال موکوئیدی، زمین گیری و ترشح زیاد بزاق و تشنح بعضا از علامت ها دارای اهمیت این بیماری می‌باشند . گردش توکسین هم پا با جریان خون سبب ساز انباشتگی و پرخونی شکمبه و شیردان، التهاب ریه‌ها و پرخونی و تغییرات دژنراتیو کلیه‌ها شده و به دنبال آن قلوه نرمی رخداد میفتد . ضایعات مغزی و فساد پرسرعت لاشه از پاراگراف علامت ها کالبدگشایی این بیماری می باشد . حیوان‌ها جوان حساس‌ترند . اندازه بالای مرگ و میر و ناگهانی این بیماری وابسته به بره ها و بزغاله‌هاست . البته حیوان ها بالغ نیز در برابر آنتروتوکسمی با اهمیت بوده و در برابر مقادیر مزمن این سموم ایمن میگردند .

مقدار
تکثیر کلستریدیوم پرفرنژنس تیپ C و D در روده گوسفند و بز بسیار بوده و به همین ادله در وضعیت زیر دام در گیر آنتروتوکسمی می‌شود:
1- مصرف بیش از حد شیر و یا غذای دانه ای (غلات) توسط بره ها و بزغاله ها .

2- در برهه زمانی نقاهت بیماری و یا این که استرس .

3- به دنبال ابتلای شدید به انگلهای دستگاه گوارش از قبیل نماتودها و کوکسیدیا .

4- هنگام پیدایش شرایط یا بیماری که منجر به کاهش حرکات دستگاه گوارش شود .

میش های باردار باید 4-3 هفته پیش از زایمان برای بیماریهای کلستریدیایی[3] واکسینه شوند(معمولا کلستریدیوم پرفرنژنس تیپ c & d و کزاز[4]) .میش های واکسینه گردیده پادتن ها[5] را از شیوه ماک به بره های تازه زا منتقل می کنند . میش هایی که هیچوقت واکسینه نشدند یا آنهایی که وضعیت واکسیناسیون نامشخص دارند به 2 واکسیناسیون با فاصله 2 هفته نیاز خواهند داشت .

عفونت
های انگلی
انگل‌هاى داخلى متعددى وجود دارد بره ها را آلوده می کنند، مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: تنیاى رودهٔ گوسفند و انگل‌هاى معدی-ریوى (قزل‌قورت) . کپلک(فاسیولا هپاتیکا)، انگل دیگری هست که بخصوص در شمال کشور‌ایران و مازندران فراوان شایع می باشد اما در بره های شیرخوار موضوع دقت نمی باشد . این انگل که در کبد حیوان زندگى مى‌کند، وجود او در گوسفند باعث علائمى مثل: ضعف، لاغری، تورم زیرگلو، کم‌خونی، آب آوردن حفرهٔ بطنی، لاغرى و ریزش پشم مى‌شود .

تنیاى رودهٔ گوسفند: این انگل در روده‌هاى حیوان زندگى مى‌کند و باعث اسهال، درد شدید، و لاغرى مى‌شود . بره‌هاى جوان به این انگل آلوده مى‌شوند .

انگل‌هاى معدى-ریوى (قزل‌قورت):این انگل‌ها از استرونژیلوس‌ها بوده و در حیوان باعث لاغری، ضعف، کم‌خونی، شکنندگى پشم، سرفه، ناراحتى‌هاى تنفسی، اسهال سیاه یا این که قهوه‌اى مى‌شود . این انگل در بخش ها مالامال باران عمده شایع می‌باشد و هر ساله تعدادىاز گوسفندان در اثر ابتلاء به این انگل از میان مى‌روند . حیوان در اثر خوردن علوفهٔ مراتع آلوده و کثیف به انگل‌ها آلوده مى‌شود . براى از دربین بردن این انگل‌ها مى‌باید از داروهاى ضدانگلى به کارگیری شود .

مهمترين برهه زمانی براي كرم كشي یا این که خوراندن دارو های ضد انگل داخلی برای يك ميش( 4-2 هفته) قبل از بره زايي است، زيرا ميش هاي حامله و شيرده كاهش مصونيت موقتي را تحمل مي كنند( به علت تغييرات هورموني) كه سبب به افزايش پيش از زايماني تخم هاي كرم انگل در ميش می‌شود . كرم كشي با يك كرم كش[6] اثرگذار به ميش ها كمك خواهد كرد كرم ها را دفع كنند و انتقال لارو هاي كرم به بره هاي نو زا كاهش يابد . با كرم كشي در اواخر آبستني ميش هايي كه در فصل بهار به چراگاه بر مي گردند توشه كرم كمتري را به چراگاه حمل مي كنند .